Dagelijks verlaten vele Filippino’s hun land. De meesten vanwege de economische toestand waarin het land verkeert. Er zijn niet genoeg banen en de inkomsten zijn laag. Hoewel de migranten vaak niet veel verdienen, gaat een groot deel van hun inkomen naar huis. Hierbij een verhaal over een stukje migranten-problematiek waar velen niet zo’n besef van hebben.

Angel

door Maitet Singson-Ledesma
Pinay sa Holland-GABRIELA

Angel probeerde over haar gebroken hart heen te komen nadat haar vriend, met wie ze al vanaf de middelbare school verkering had, haar in de steek liet voor een ander meisje. Het benodigde papierwerk voor haar aanvraag om als au-pair naar Nederland te gaan, gaf haar de nodige afleiding om niet in zelfmedelijden te blijven zwelgen. Wat zij niet had verwacht, was dat ze meer dan alleen een koffer met kleding bij zich had toen ze de Filippijnen verliet.

Op een avond bracht haar bezorgde gastgezin Angel met spoed naar het ziekenhuis toen zij klaagde over ondraaglijke buikpijn, die elk uur erger werd. De diagnose van de arts kwam als een schok voor iedereen. Angel was zeven maanden zwanger en was in vervroegde barensnood. Haar zoontje, Jonathan, overleefde de geboorte ternauwernood en verbleef in de eerste maanden van zijn leven regelmatig op de intensive care. Het was tijdens een van haar bezoeken aan het ziekenhuis, dat ik Angel voor het eerst tegenkwam. Via mijn organisatie Pinay sa Holland-GABRIELA, werd ik door een Nederlandse maatschappelijk werker verzocht om als tolk en vertaler te dienen en om haar te ondersteunen.

Ze verkeerde in nood. Haar gastgezin had haar ontslagen. Ze kon nergens heen, en had geen middelen om zichzelf en haar kind te onderhouden. Door haar vastberadenheid en enorme moed wist zij zich door de vele beproevingen heen te slaan. Op de jonge leeftijd van 23 jaar had zij haar zoontje in kritieke toestand tot een gezond mannetje weten te brengen.

Angel vond het echter steeds zwaarder om goed voor hem te zorgen en ook nog eens voltijd te werken. Zij voelde zich verscheurd door verdriet, toen zij zich genoodzaakt zag om Jonathan naar haar familie in de Filippijnen te sturen. Ondanks het feit dat zij geen papieren had om legaal in Nederland te verblijven, slaagde zij erin zwart schoonmaakwerk te vinden. Als oudste van een gezin van acht kinderen, stuurde zij regelmatig geld naar haar familie in de Filippijnen om Jonathan, haar ouders en haar broertjes en zusjes te onderhouden. Haar vader was chauffeur op een tricycle (een soort kleine tuk tuk), met een klein inkomen.

Toen vond zij weer de liefde. Richard bracht hoop in Angel’s leven met beloftes over een toekomst samen. Hij werkte op booreilanden. Hij had papieren. Hij was zachtaardig en zij kende hem als een man van zijn woord. Angel trok bij Richard in. Hij zou zijn verloofde op de Filippijnen voor haar verlaten. Met de geboorte van hun dochter Samantha beloofde Richard voor hen beiden te zorgen en hen nooit te verlaten, in tegenstelling tot haar vorige vriend. Op aandringen van Angel, ging hij twee weken geleden terug naar de Filippijnen om alles met zijn ex-verloofde goed af te ronden; zij vertelde hem dat dit een fatsoenlijke manier van doen was.

Angel belde mij vanochtend op. Wat moest zij nu doen, vroeg zij mij. Ik hoorde aan haar stem dat ze huilde. De laatste keer dat zij Richard sprak - die bij dit schrijven nog steeds op de Filippijnen is - gaf hij aan in de war te zijn. Hij had de ander ook zijn woord gegeven en…, hij was een man van zijn woord. Hij had reeds geld in de bruiloftvoorbereidingen gestoken en wilde dat niet verspild zien. Hij is in de war! Och arme Richard! En dus had hij ingestemd met een bruiloft. In de war? Maak dat de kat wijs Richard!

En ondanks het feit dat de ouders van Richard, die weten van zijn verplichtingen jegens Angel en Samantha, tegen de op handen zijnde bruiloft zijn, zijn ex- (en nu wederom zijn verloofde) en haar familie vasthoudend. Richard is te belangrijk om te verliezen! Sinds zijn verloving met hun dochter, stuurde hij regelmatig geld naar zijn toekomstige schoonfamilie om hen met hun financiële verplichtingen te helpen. Wat een verantwoordelijkheidsgevoel! En hoe zit het dan met zijn belofte aan Angel en Samantha? Het zal wel geheugenverlies zijn…

Het is nu niet zozeer wat Angel WIL doen, maar wat zij KAN doen. Nu haar wereld voor de tweede maal als een donderslag bij heldere hemel op zijn kop staat, vertel ik haar dat ze eigenlijk maar twee opties heeft. Of bij de pakken neerzitten en verslagen blijven, of zichzelf hernemen - met haar moed, vastberadenheid en integriteit, waarover zij in grote mate beschikt. Zelfkastijding is geen optie, aangezien zij zichzelf er niet de schuld van kan geven dat ze voor een tweede keer haar hart verloor.
En wat te denken van Richard? Hoe zit het met hem? Hij heeft zijn spreekwoordelijke parels voor de zwijnen geworpen. Zij wil toch niet haar hele leven zijn oppas zijn?
'Ang hirap Ate…' ('het is zo zwaar, zus…'). Ik druk haar op het hart dat wij, haar ‘zusters’, slechts een telefoontje van elkaar verwijderd zijn.