Een sprookje uit de Filipijnen over een in een zeeslang betoverde prins

In een dorpje, op de kust van een groot eiland, leefde eens een jonge visser, die Jusuf heette. Dagen lang zwierf hij op zee rond, en hij ging niet naar huis, vóór hij een flinke partij vis gevangen had. Soms werd hij wel eens door storm overvallen. Maar hoe hard het ook woei, en hoe woest de zee ook was, Jusuf kwam altijd weer veilig thuis.

De legende van het eiland Bohul

In den beginne was er voor mensen geen land om op te wonen. Er was alleen een hemel, met zijn zachte koude wolken en daaronder een onmetelijk meer. Op een dag werd de dochter van de leider van de hemel ziek. Haar naam was Mayang. Haar lichaam was zo koortsig dat het leek of ze in brand stond. Ze wilde niet eten. Elke dag werd ze zwakker en zwakker. Tenslotte riep haar bezorgde vader de medicijnman erbij.

De legende van de berg Kanlaon

Er was er eens een mooie prinses, genaamd Anina, en zij woonde in een koninkrijk op het eiland Negros. Haar ogen waren zacht zwart als de nacht en haar lippen waren rood. Haar huid was zuiver en glad. Prinses Anina was voorbestemd om koningin te worden na haar vaders dood. En alle mensen hielden van haar.

De legende van het Danum-meer

Er was er eens een jonge weduwe genaamd Bulan en zij woonde hoog in het Cordillera gebergte. Zij was een eerlijke, vriendelijke en hardwerkende vrouw die werkte op de velden die haar man haar had nagelaten en ze zorgde voor haar kinderen zo goed als ze kon. Maar het weer was dat jaar slecht geweest. Te veel regen had de velden doen onderlopen en de rijstoogst vernietigd, zodat Bulan niets had om haar kinderen mee te voeden.

De legende van Mount Malindig

Er was er eens een koningin die woonde op het eiland koninkrijk van Marinduque, in het zuidoostelijke puntje van Luzon. Haar schoonheid was beroemd, maar weinigen durfden haar te benaderen. Haar ogen waren zo koud als diamanten in staal gezet, en haar lippen waren bevroren in een harde strakke lijn. Haar naam was Maria Malindig en ze was een gemene koningin. Als iemand haar niet aanstond dan liet ze diegene dood maken. Al haar onderdanen waren bang voor haar. Iedereen zei dat ze boosaardig was. Maar weinigen snapten dat ze gemeen was, simpel en alleen omdat ze niemand had om lief te hebben.

De legende van de Siete Pecadas

Lang geleden leefde er eens een rijk echtpaar op het eiland Panay in de Visayan Archipel. Ze hadden zeven wonderschone dochters. De meisjes hadden alles wat hun hartje begeerde. Ze hadden mooie kleren, juwelen en allerlei spullen om zichzelf mee te vermaken. Ze hoefden niet te werken.