Persverklaring, 23 mei 2018

foto met dank aan Bayan

Bayan sluit zich aan bij de herdenking van de eerste jaardag van de Marawi belegering. Wij zijn het eens met de eisen van het volk van Marawi om de krijgswet te beëindigen, voor het eerherstel voor alle burger slachtoffers en voor een rehabilitatieprogramma waarin de mensen centraal staan en dat zich richt op de behoeften van de gemeenschap. Wij zijn solidair met alle slachtoffers van mensenrechtenschendingen en schendingen van de internationale mensenrechtenwet.

Marawi is, na 5 maanden van luchtaanvallen en gevechten tussen rebellen en staatstroepen, gereduceerd tot een puinhoop. Meer dan 400.000 mensen zijn verdreven, hun huizen, hun levensonderhoud en gebedshuizen zijn vernietigd door willekeurige bombardementen. Er wordt gezegd, dat minstens 1000 mensen zijn omgekomen direct ten gevolge van het gewapende conflict; 160 soldaten, zo’n 800 vermeende strijders van de plaatselijke bewapende groepen en minstens 47 burgers zijn gedood. Bewoners denken dat er nog veel meer burgerslachtoffers zijn, die nog begraven liggen onder het puin.

De mensen van Marawi hebben gelijk, dat ze elk zogenaamd rehabilitatieprogramma dat zakelijke belangen boven menselijke belangen plaatst, afwijzen. Als gieren die rond de doden vliegen, willen ontwikkelde landen zoals China en Australië en lokale grootbedrijven Marawi met elkaar verdelen en vormen naar hun zakelijke belangen. De VS heeft de Marawi crisis ook gebruikt als rechtvaardiging voor een anti-terreur operatie genaamd ‘Pacific Eagle Operation’ met als doel de Amerikaanse militaire aanwezigheid in dit deel van Azië uit te breiden. Met Pacific Eagle zullen nieuwe VS bases in Mindanao onder EDCA (Enhanced Defense Cooperation Agreement) niet ver weg meer zijn.

De krijgswet is verlengd tot en met eind 2018. Wij sluiten ons aan bij de oproep van de Mindanao bevolking om onmiddellijk de krijgswet op te heffen, omdat de bevolking van het platteland hierdoor nadelig wordt beïnvloed. Het is een instrument van staatsterreur van het Duterte regiem tegen allerlei groeperingen, waaronder boeren- en Lumad organisaties, die zich verzetten tegen anti-mensenbeleid en -programma’s. Het vechten in Marawi is gestopt, maar toch wordt de krijgswet aan de regio van Mindanao opgelegd, omdat het echte doelwit nu niet meer is de vermeende aan ISIS gelinkte groepen, maar de revolutionaire groepen van de CPP-NPA-NDF, die voorheen door Duterte als terroristen werden aangeduid.

Sinds de verklaring van de krijgswet op 23 mei 2017 heeft Karapatan minstens 27 slachtoffers van buitengerechtelijke moorden in Mindanao gedocumenteerd, met elke week 1 gedood slachtoffer. Velen van deze slachtoffers waren inheemse mensen en leden van plaatselijke boerenorganisaties, vanwege hun plaatselijke campagnes voor echte agrarische hervorming en tegen militarisering. Karapatan documenteerde ook 22 gevallen van marteling, 112 slachtoffers van buitengerechtelijke executies, 71 slachtoffers van illegale arrestatie en detentie, 336.123 slachtoffers van willekeurige schietpartijen en luchtbombardementen.

De krijgswet is ook onverenigbaar met de voortdurende pogingen om de vredesbesprekingen tussen de GRP en de NDFP nieuw leven in te blazen. De sleutel tot ware vrede is niet de krijgswet, noch militarisering, maar de vervulling van het streven van de mensen naar sociale rechtvaardigheid en zelfbeschikking. Er kan geen ware vrede zijn, als het recht op zelfbeschikking van het Moro-volk niet wordt erkend en gehandhaafd. Er kan geen ware vrede zijn zonder de broodnodige sociaal-economische hervormingen voor de meest onderdrukte en uitgebuite mensen. Dit alles maakt deel uit van de vredesonderhandelingen tussen de twee partijen.

Het is tijd voor Duterte om de krijgswet op te heffen en de eisen van het volk van Marawi aan te pakken.

Toelichting: Bayan is een koepel van progressieve volksorganisaties

Bron: http://bayan.ph/