Filter zoekresultaat Filippijnen: Last days at Sea en Perfumed Nightmare

Het Internationale Documentaire Filmfestival Amsterdam biedt een onafhankelijke en inspirerende plek waar publiek en professionals terecht kunnen voor een pluriform aanbod van documentaires van hoge kwaliteit. Pluriform wat betreft vorm en inhoud, maar ook wat betreft (culturele) achtergrond van de maker.

Graag informeren wij u over de twee Filippijnse producties die draaien tijdens het filmfestival.

Last Days at Sea | IDFA

Filmmaker Venice Atienza
Filmvertoning op 18, 20, 25, 26 en 27 november

Reyboy is twaalf en woont in het afgelegen dorp Karihatag in het zuiden van de Filipijnen. Het zand, de rotsen, het water onder hem en de wolken, de sterren, de planeten boven hem vormen zijn wereld. Saturnus, daar wil hij wel naartoe. Hij kan er eindeloos naar staren tijdens broeierige zomeravonden.

Maar na deze zomer laat Reyboy zijn dorp en familie achter om in de stad naar school te gaan. De meeste mensen hier zijn vissers, met verweerde huiden en getrainde spieren, die elke dag de opbrengst delen van hun gevaarlijke werk – dat ook nog eens te lijden heeft onder overbevissing. Reyboys ouders weten dat studeren de enige uitweg is uit dit zware bestaan.

Filmmaker Venice Atienza ontmoette Reyboy een paar jaar eerder. Ze werden vrienden. In Reyboys laatste weken in het kustdorp tekenen ze samen het verhaal van zijn jeugd op; struinend over het strand, verhalen vertellend en de hemel observerend. Deze film, ontwikkeld tijdens IDFAcademy en gesteund door het IDFA Bertha Fund, is een monument voor de kinderjaren van een jongen die op weg gaat naar een betere toekomst – om een stapje dichter bij de planeten te komen.

Perfumed Nightmare | IDFA

Kidlat Tahimik
Filmvertoning op 23 en 26 november

In zijn baanbrekende speelfilmdebuut uit 1977 speelt regisseur Kidlat Tahimik, die beschouwd wordt als de vader van de onafhankelijke Filipijnse cinema, een Filipijnse jeepneychauffeur die naar Amerika wil emigreren om astronaut te worden. Als voorzitter van de fanclub voor raketontwerper Wernher von Braun en als toegewijd luisteraar van Voice of America droomt hij van een ideaal Westen. Uiteindelijk bereikt hij in zijn kleurrijk versierde, verlengde jeep Parijs, waar zijn illusies niet standhouden.

Onder de vele grapjes in zijn film schuilt een vurig pleidooi voor fantasie, vrijheid en kosmopolitisme. Met speels gemak mengt hij komedie en kritiek, absurdistische humor en zelfspot. Tijdens zijn omzwervingen door de Filipijnen en Europa maakt autodidact Kidlat Tahimik op ironische wijze gebruik van de stijlfiguren van de etnografische film en de westerse reisdocumentaire. Hij ontmantelt het Amerikaanse imperialisme, het Europese postkolonialisme en de neoliberale consumptiemaatschappij, op een brutale, surrealistische manier die destijds niet eerder was vertoond.