Marie vertoonde een uitzonderlijke moed bij het verdedigen en bevorderen van de mensenrechten.

Vandaag (25 april 2022) is Amaryllis “Marie” Hilao-Enriquez overleden. Wij condoleren haar familie, vrienden en mede-mensenrechtenstrijders.

Amaryllis Hilao-Enriquez wordt door familie en vrienden van slachtoffers van mensenrechtenschendingen met de koosnaam Tita (tante) Marie aangesproken. Zij verdiende die koosnaam omdat zij hen als haar eigen familie behandelde en hen bijstond daar waar niemand het uit angst voor hen op durfde te nemen.

Marie was een van de leidende figuren in de strijd voor de mensenrechten. Met veel moed heeft zij, het grootse deel van haar leven zichzelf wegcijferend, het opgenomen voor de slachtoffers- en vertegenwoordigde zij de familieleden van slachtoffers van mensenrechtenschendingen.

Foto:  Marie Hilao-Enriquez spreekt een bijeenkomst van sympathisanten en Filippijnse migranten in Nederland toe.

Tita Marie’s verbondenheid met de mensenrechten

“Een jaar en negen maanden heeft zij ten tijde van de Marcos dictatuur onterecht in de gevangenis doorgebracht. Haar oudste kind is in de gevangenis geboren. Zij wist wat het betekent om mishandeld en van je rechten beroofd te zijn. In een interview met ons in 2009 zei Enriquez “niemand zou mogen ondergaan, noch Filipino’s, noch anderen, wat ik in deze donkere dagen heb meegemaakt.”

Na haar vrijlating in 1976 zag Enriquez het als haar plicht slachtoffers van mensenrechtenschendingen in de Filippijnen te verdedigen en hun familieleden te vertegenwoordigen. In 1986 hebben Enriquez en 10.000 andere slachtoffers van mensenrechtenschendingen onder het bewind van president Marcos, een proces tegen Marcos aangespannen bij een Amerikaanse rechtbank in Hawaï. In 1994 hebben de slachtoffers deze zaak gewonnen.

Nog een greep uit de vele activiteiten ten tijde dat Marie algemeen secretaris van KARAPATAN (de leidende mensenrechtenorganisatie in de Filippijnen), was: ze gaf leiding aan onderzoeksmissies, gaf lezingen in het buitenland over de mensenrechtensituatie in de Filippijnen, legde getuigenis af over de mensenrechtensituatie tijdens het bewind van Gloria Macapagal-Arroyo voor de mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties en voor de Tweede Zitting voor de Filippijnen van het Permanent Peoples’ Tribunal dat in Den Haag werd gehouden.

Voor ons was het een eer om Marie een aantal keren te mogen verwelkomen in Nederland. Wij  begeleidden haar bij bezoeken aan de Tweede Kamer en het Ministerie van Buitenlandse Zaken en organiseerden forums. Marie zal voor altijd in ons voortleven als een prachtige onbaatzuchtige vrouw, een boegbeeld die met uitzonderlijke moed het opnam voor de mensenrechten.